இதற்கு முன்பும் இதற்குப் பிறகும்

மனுஷ்ய புத்திரன் 2010-ல் எழுதிய 126 கவிதைகளின் தொகுப்பாக இது உருவாகி உள்ளது. ஒரு கலாச்சாரத்தின் கூட்டு மனோதத்துவ பிரதிநிதித்துவம் எனும் முக்கிய அம்சத்தை, அதனைப் போன்றவே ஒரு கவிஞனின் சாத்தியங்களையும் இந்தக் கவிதைகளில் வெளிப்படுத்துகின்றன. நவீன தமிழ்க் கவிதையில் இதுபோன்ற எண்ணங்கள், உடல் மற்றும் மனத்தின் கடுமையான அழுத்தங்களை இத்தொகுப்பின் கவிதைகளில் நாம் காண முடிகின்றது.
இந்தக் கவிதைகள் வாழ்க்கையின் பல்வேறு பரிமாணங்களை வலியுறுத்துகின்றன: உஷ்ணமான, தணிக்கப்படாத, நிராகரிக்கப்பட்ட மற்றும் வஞ்சிக்கப்பட்ட உணர்ச்சிகளைக் குறிக்கும் விதமாக. இதன் மூலம் மனுஷ்ய புத்திரன் தனது கவிதைகளில் எதிர்நோக்கக்கூடிய வியர்வைகளைத் தொடர்ந்து முறியடிக்கின்றார்.
இவை அனைத்தும் ஒரு பரபரப்பான வாழ்வு, ஆர்வம், துன்பம் மற்றும் ஒத்துழைப்பின் தேவை ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்துகின்றன.